Wakacyjnie

Jakoś trudno mi uwierzyć w to,że już za kilka dni zakończy się rok szkolny.
Ten drugi semestr przeleciał migiem.Pozostaje mi jeszcze przedszkole ale tylko do końca czerwca.

Długo nie mieliśmy planów na wakacje bo w sumie nie wiedzieliśmy czy już nie kupimy domu.
Wszystkie domy z listy zostały skreślone, a mój mąż znalazł dla nas cudowne , wakacyjne miejsce.
Jeśli lubicie wakacje z dala od zgiełku, w klimatycznych miejscach, polecam Wam stronę https://slowhop.com.To miejsce gdzie znajdziecie oferty wypoczynku inne niż na bookingu.
Tu jest klimat, piękno i ludzie, którzy stworzyli miejsca wyjątkowe, niepowtarzalne.
My zarezerwowaliśmy sobie Manichatkę:)https://slowhop.com/pl/p/manichatki-chatka-mani-sowy.html.Już nie mogę się doczekać.Wygląda jak raj na ziemi!Nasze psy będą zachwycone.
Znaleźliśmy fajną stronę, gdzie znajdziecie miejsca przyjazne psom!
https://doginclusive.com/

Mój mąż w tym tygodniu jedzie na operację.Guz rośnie.
Przyrost tkanki może uniemożliwić usunięcie go w późniejszym czasie.
Jest ryzyko przecięcia strun głosowych ale ryzyko jest przy każdym poważnym zabiegu.Lekarz powiedział,że hospitalizacja potrwa kilka dni, potem pewnie jakaś rehabilitacja.
Mamy stresa ale trzeba to zrobić.
Ten rok daje nam popalić.Poważny egzamin dla naszego związku.Gdy mój mąż pracował, widywaliśmy się bardzo rzadko, teraz jesteśmy ze sobą non stop.To dla mnie wyzwanie bo jestem osobą, która potrzebuje czasu dla siebie.Na szczęście potrafimy o tym rozmawiać.
Nie wiem czy będzie mógł wrócić do pracy, do tej pracy, która wymaga pracy głosem.Nie wiem co będzie dalej.To ma tez wpływ na mój niepokój związany z kupnem domu.Zaczynam się zastanawiać czy to jest dobry moment na taką decyzję.
Póki co teraz dostaje zasiłek chorobowy.Nie jest on mały ale wypłacany jest nieregularnie.Nie możemy nic zaplanować bo nigdy nie wiemy kiedy i czy będą na koncie pieniądze.

Jesteśmy juz uzależnieni chyba od wypraw w Dolinę Baryczy.Rozkleiliśmy wczoraj dziesięć ogłoszeń.Spotkaliśmy autochtonów.Mamy swojego człowieka w jednej z miejscowości, który szuka dla nas domu:) Pan Stanisław jest naszym jednoosobowym biurem nieruchomości:)
Zaprowadził nas w jedno miejsce ale okazało się,że człowiek chce sprzedać pół domu.Jak już wyjeżdżaliśmy, zadzwonił,że ma coś dla nas.Nie chciało nam się już wracać, więc zobaczymy ten dom może w przyszłym tygodniu.
Kilka miesięcy temu znaleźliśmy dom w Krośnicach.Wtedy sąsiadka dała nam niewłaściwy numer do właścicielki i sprawa przycichła.Teraz na domu wisiało ogłoszenie, więc od razu zadzwoniliśmy.
Niestety kobieta nie mogła rozmawiać, więc umówiliśmy się na telefon w tygodniu.
Krośnice są dobrze skomunikowane z Wrocławiem.Jest tam wszystko czego potrzebujemy, więc było by super gdybyśmy coś tam znaleźli.

Ina się socjalizuje.Mamy dwa razy więcej sprzątania bo strasznie gubi sierść.
Powoli się oswaja.Na smyczy chodzi wzorowo, spuszczona przybiega wołana.
Uwielbiam jej wariactwa:)

Na koniec chciałam polecić kilka filmów: Most nad Sundem, Motyl - Still Alice, serial - Easy, Gloria Bell.

Pozdrawiam Tangerina;)

Dzikuska

Ina

Serce powoli twardnieje.Staram się nie rozpamiętywać i zająć myśli czymś innym.
Przez ostatnie kilka dni nie malowałam oczu bo ryczałam bez przerwy.
Nie wyobrażałam sobie,że można tak cierpieć po stracie zwierzęcia.Dopiero teraz dociera do mnie ile ten pies dla mnie znaczył, jaki był ważny, jak wiele radości mi dawał.
Była z nami tak krótko, a tyle wniosła do naszego życia.

Inka jest do niej bardzo podobna charakterem.Jest żywiołowa, uwielbia się bawić, ciągle chodzi, wszystko wącha, wszystko ją interesuje.Tych kilka dni pokazało jak bardzo ten zwierzak spragniony jest uwagi i miłości.Nie okazywano jej raczej zainteresowania, nie przytulano jej, nie głaskano.
Kilka dni temu chciała ugryźć mojego męża bo odganiał ją od miski Dziadka.
Byłam przerażona bo nasze psy nigdy nie reagowały agresją, chyba że w obronie.
Na szczęście S. poradził sobie bardzo dobrze.Stanowczo ją odgonił i nie pozwoli się zbliżyć, choć chciała przeprosić.Na początku się bałam,że może za szybko podjęliśmy tą decyzję, bo Dziadek potrzebuje spokoju ale teraz wiem,że nikt jej niczego dobrego nie nauczył.Ona potrzebuje przewodnika stada, kogoś kto pokaże jej jak wygląda normalne życie.
Jakieś 1,5 roku żyła jak dziki pies.Jadła na raz 1,2 kg karmy co sprawiło,że wygląda jak niedźwiedź.Najłatwiej kupić wielką puszkę i podać psu na raz.
Wczoraj byliśmy z nią u wety.Waży 36 kg!Przy takim sposobie żywienia, zaraz miałaby problemy ze stawami.Dajemy jej dwa razy po 200g. Musi stracić ok 5kg.
Sierść ma tak skołtunioną,że nawet się za to nie biorę.Za tydzień zajmie się nią profesjonalista.
Szkoda mi jej.Przez 7 lat była hodowana, a nie wychowywana.Nikt o nią nie dbał jak należy ale to się zmieni.Ten pies ma potencjał, szybko się uczy i jest bystry.Damy jej wszystko czego potrzebuje:)

Wczoraj byliśmy drugi raz w starej szkole.Ten dom jest cudowny ale chyba nie dla nas.
Dojazd do pracy to byłaby droga przez mękę.Mój mąż by w nim tylko nocował, biorąc pod uwagę kiepską komunikację.Zabraliśmy na oględziny P.Joannę z Rumianego Jabłuszka.Była zachwycona miejscem ale sprowadziła nas na ziemię.Szybko licząc koszt remontu przekroczyłby 250tyś., więc więcej niż przewidywaliśmy.Łazienka w każdym pokoju to koszt ok 45tyś, ogrzewanie ok 30 tyś, wygospodarowanie dla nas kuchni i łazienki ok 40tyś itd, itd...
Poza tym zapytała nas jak chcemy prowadzić agro jak pracujemy tyle godzin?A jak nam nie wyjdzie, to po co nam 250m2?Dobrze,że mamy kogoś kto zadaje trudne pytania:)
Chyba trzeba odpuścić.Żal mi okropnie bo to bajkowe miejsce ale ta bajka może stać się naszym horrorem.
Z domkiem w Dolnie Baryczy nie wyszło.Właściciele zawiesili sprzedaż bo babka od której mieli kupić mieszkanie się rozmyśliła.Jesteśmy w punkcie wyjścia.Nie mamy nic na oku.
Może to nie nasz czas?Może czeka na nas coś wyjątkowego?;)


Pozdrawiam Tangerina;)

Ten pies wyciągnął mnie z mroku..

Ten weekend był ciężki.
Sobotę mieliśmy zaplanowaną już wcześniej i postanowiłam nie zmieniać planów bo siedzenie w domu skończyło by się całodziennym rykiem.
Mój mąż podarował mi masaż na urodziny. Był to szczególny rytuał  ma - uri. Technika pochodzi z Nowej Zelandii, polega na szczególnym uciskaniu określonych części ciała.Bardzo ważna jest muzyka, bardzo spokojna i relaksująca.Ten zabieg był mi bardzo potrzebny.Oczywiście ryczałam ale ten płacz mnie oczyszcza i przynosi ulgę.
Potem poszliśmy do kina.Choć na chwilę mogłam zapomnieć o tym wszystkim ale ilekroć sobie ją przypominałam, łzy płynęły mi ciurkiem.
Najbardziej bolesne jest to,że mam przed oczami jej ostatnie chwile, kiedy jej oddech stawał się już niesłyszalny, a oczy nie reagowały gdy do niej mówiłam.Leżałam koło niej na podłodze, a ona powolutku ode mnie odchodziła.Nie mogła już z nami zostać, nie miała już siły...
Serca mi pęka na samą myśl,że ona była chora, a my nie mogliśmy jej pomóc bo nie wiedzieliśmy co się dzieje, weterynarz również. Anaplasma nie jest śmiertelna i tego się chwyciłam.Wierzyłam,że skoro podajemy jej leki, wyjdzie z tego.Zalane krwią płuca wskazują na jakiś nowotwór, guz lub wylew.Moja biedna, mała Lusia.Na szczęście długo się nie męczyła, a ja mogłam być przy niej obecna gdy odchodziła.S. pomagał przy reanimacji.Dziękuję za tego człowieka, który zawsze broni słabszych i pomaga, kiedy tylko może.
Muszę odwiedzić klinikę i podziękować lekarzom za opiekę, walkę i ogromne serce.

Może to szaleństwo, może to za wcześnie ale w sobote przeglądałam ogłoszenia z psami.
Nagle pojawiła się Ona, suka Goldena. Patrzyła na mnie cudownymi oczami.
Właścicielka chorowała, a skutkiem ubocznym była alergia na sierść.Sprawdziłam odległość od Wrocka - 50km. Zadzwoniliśmy od razu, choć była godzina 8.30.Umówiliśmy się na niedzielę i jest już z nami.Ogromna, kudłata jak gruba owca.Mieszkała na podwórku.Jest zaniedbana.Ma pełno kołtunów, ranę na czole.To nie Lena i nigdy nie będzie!Lena była fantastyczna i wyjątkowa, nikt mi jej nie zastąpi.Nigdy o niej nie zapomnę, nie ma takiej możliwości!

MOJA LENKA

Ina, tak ma na imię..Jest wulkanem energii, szaleństwa.Na pewno wymaga zabiegów fryzjerskich i odchudzenia.Wczoraj udało nam się ją wykąpać.Łatwo nie było ale wygląda o niebo lepiej.
Jesteśmy umówieni do groomera na przyszły tydzień.Moja mama mówi,że wygląda jak podhalańczyk i coś w tym jest;)
Jest trochę zestresowana nowym miejscem ale ogólnie jest dobrze.Dziadek ją zaakceptował i to jest najważniejsze.Odkąd Lenka odeszła leżał w miejscu,w którym odchodziła.
Ina uwielbia się bawić.Ciągle podchodzi by ją głaskać.Jeszcze jest nieufna ale powoli się oswaja.Je suche, choć właścicielka twierdziła,że nie ruszy.Ładnie chodzi na smyczy i reaguje na swoje imię.
Poznajemy się.Myślę,że damy jej to, czego nie miała w domu.Troskę, opiekę i ogromną miłość.

Dziś miałam ciężki dzień w pracy.W przedszkolu dziewczyny bardzo mi pomogły bo nie byłam w stanie prowadzić zajęć.Jak ktoś poruszył temat, odpływałam rzeką łez.
Wiem,że to potrwa i muszę wylać ich całe wiadra by poczuć spokój.Wiem,że biega sobie po zielonych łąkach i wścieka się jak w domu.Nic jej nie boli, nie cierpi, odczuwa spokój... ..

Nikomu w pracy nie mówiłam,że ją wzięliśmy Inę.Chyba bałam się oceny,że to za wcześnie.
Ja nie chcę zapomnieć, chcę pamiętać ale też chce pomagać innym, a wiem,że ten pies tam nie był szczęśliwy.
Myślimy o trzecim.Jak już osiądziemy na swoim miejscu na ziemi, weźmiemy Warciaka z fundacji.
Tak mi ciężko,że Lenka nie doczekała przestrzeni, domu, wolności...
Damy ją innym psiakom.
To koniec bo nadciąga fala łez..

Przedstawiam Wam Inę lat 7

Pozdrawiam Tangerina;)